Hoe volg je het nieuws zonder overprikkeld te raken?
(leer nieuws te zien als voeding)
Bijna wekelijks krijg ik de vraag: “Heb jij dat gisteren gezien bij….?” Op de stippellijntjes kun je een willekeurig televisieprogramma invullen. “ Nee, ik kijk zelden televisie”, is mijn steevaste antwoord. Dat doe ik sinds een aantal jaar niet meer en het bevalt me uitstekend. Dat blijken veel mensen best raar te vinden. Vaak genoeg kom ik personen tegen die hier zelf mee worstelen. Bij een hoogsensitief persoon komt alle nieuws soms kamerbreed binnen. En als je niet onder een steen wilt kruipen, hoe doe je dat dan: wel op de hoogte blijven en niet overweldigd raken?
Toen ik alleen woonde heb ik jaren met het bord op schoot 'Man Bijt Hond' en er achteraan 'De Wereld Draait Door' (DWDD) bekeken, waarna ik doorzapte naar het NOS journaal. Ik voelde me daarna mat en te vol, want ik had mijn aandacht absoluut niet bij mijn eten gehad en daardoor ook nog teveel gegeten. Zowel het eten als de visuele input vielen als een blok op mijn maag.
Ik kon er op een gegeven moment niet meer tegen, tegen de stortvloed aan prikkels, (schreeuw)reclame, ongenuanceerde one-liners, de veelal negatieve insteek en ophef om iets wat de volgende dag weer ingehaald werd door het volgende.
Toen ik mijn gevoelige aard ging erkennen en waarderen ben ik op allerlei vlakken beter voor mezelf gaan zorgen. Ook in wat ik aan alledaagse prikkels wil binnenkrijgen. Op een aantal prikkels heb ik geen invloed, maar op een heleboel wel. Het is net als met eten. Alles wat je tot je neemt is vullend. Maar voedt het je ook?
Zo ben ik kieskeuriger geworden in wat ik wil zien en lezen over de wereld waarin we leven. Ik sluit zeker mijn ogen niet voor wat er gebeurt buiten mijn leefwereld maar ik kies wel hoe en wanneer ik wat tot me neem. Ik kijk dus bijna nooit meer het journaal, maar heb wel een nieuwsapp op mijn telefoon. Zo lees ik het nieuws wanneer ik dat wil.
Soms heb ik echt behoefte om langer bij nieuws stil te staan en sluit ik me even af voor de volgende nieuwtjes. Ik neem de tijd om iets op me in te laten werken om het vervolgens te verwerken.
Ik heb meer behoefte gekregen aan genuanceerde achtergrondverhalen bij het nieuws en ook aan een andere kijk op gangbare zaken. Daarom kijk ik zelden meer naar talkshows, want in items van een paar minuten kun je geen goed achtergrondverhaal neerzetten en ook geen gefundeerde visie uitdragen. Liever neem ik een paar keer in de week de tijd om goede artikelen te lezen in een krant en minidocumentaires te kijken op het onafhankelijk nieuwsplatform de Correspondent bijvoorbeeld.
Ik heb behoefte aan een inspirerend, hoopvol en ook nuchter wereldbeeld omdat ik daar zelf ook hoopvol en aards van blijf. En dat kan ik weer uitdragen naar mensen die ik ontmoet.
En dat is eigenlijk een boodschap die ik wil meegeven in deze blog. Neem zelf de leiding over hoe je naar de wereld om je heen wilt kijken en laat je niet (mis)leiden door de waan van de dag.
“Niets bepaalt ons wereldbeeld meer dan de media”, schrijft Rob Wijnberg van de Correspondent. Laat ik dan in ieder geval kiezen op welke media ik mijn zintuigen richt.
Hartelijke groet,
Patricia Akkermans
Mocht je mijn blogs leuk vinden, aarzel dan niet om je in te schrijven voor mijn nieuwsbrief (mocht je dat nog niet gedaan hebben) en de blogs te delen! Mijn dank is groot.
Ben jij hoog gevoelig en regelmatig overprikkeld? Wil je jouw manier van filtering ontdekken zodat je zelf meer controle hebt over wat er binnenkomt? Kijk dan eens rond op mijn website, wellicht kan ik iets voor je betekenen.
Oude liefde en nieuwjaarsvlammen
Deze tijd van het jaar nodigt mij uit om wat meer te mijmeren en te dromen. En terug te kijken, ik heb inmiddels een leeftijd om terug te kijken op een half leven.
Zo heb ik onlangs wederom een oude liefde van me opgezocht. De laatste keer dat ik hem gezien heb was in 2013 toen ik speciaal voor hem naar Londen ben gevlogen. Het was ruim twintig jaar daarvoor dat onze wegen scheidden, dus een beetje nerveus was ik wel. De hernieuwde kennismaking oversteeg mijn verwachtingen. De komende maanden is hij in Nederland dus ik wilde hem graag weer zien.
Het was heerlijk om in de uren samen mijzelf onder te dompelen in muziek uit die tijd, het lezen van brieven en kladjes en oude foto’s te bekijken. Herinneringen komen boven en tegelijkertijd kom ik ook nieuwe dingen te weten. Zo wist ik niet dat hij al vroeg geïnteresseerd was in het Tibetaans boeddhisme. Voor mij een nieuwe verrassende dimensie aan zijn persoonlijkheid. Het was volgens hem maar de vraag geweest of hij was gaan doen wat hij nu doet als hij eerder in contact was gekomen met boeddhisme. Een interessante gedachte, want wat bepaalt uiteindelijk wat je gaat doen met je leven?
Een oude liefde opzoeken kan teleurstellend zijn, als de jaren voorbijgaan komen dingen in een ander licht te staan en de glans van toen is nu dof geworden. Maar niet met hem.
Nu ik op een leeftijd ben dat ik echt kan vergelijken kan ik nog beter voelen en horen hoe bijzonder veelzijdig hij was en is. Een gewone jongen uit een gewoon gezin met zoveel talenten. Baanbrekend, grensvervagend en trendsettend was hij in de tijd dat hij verweven was met mijn leven. In mijn recalcitrante puberjaren was hij een aanjager achter mijn eigen onvrede en ongemak in het leven en tegelijkertijd een grote troost.
Maar ook nu kom ik weer met nieuwe energie uit onze ontmoeting vandaan. Hij is voor mij iemand die zich niet laat weerhouden door remmingen die opgelegd worden door de cultuur of maatschappij waarin je opgroeit. Zelfs niet door remmingen van zijn man-zijn.
Daar kan ik echt voorbeeld aan nemen in hoe hij altijd zijn eigen stroom volgt en daarin anderen inspireert. Hoe vaak denk ik nog ergens : “Dat zou ik graag eens doen, maar wat zou ……. daarvan denken?” Ik onthoud andere mensen ook iets nieuws als ik binnen de zelfde lijntjes blijf wandelen.
Het was op oudjaarsdag dat ik hem gezien heb. Later die nacht, in de vlammen van het nieuwe jaar, heb ik een briefje gegooid met de wens of ik dit jaar ondersteund mag worden om meer remmingen los te laten. En dat alleen al voelt zo energiek.
Om te eindigen met een quote van de man waarover ik het heb in deze blog:
“I don’t know where I’m going, but I promise it won’t be boring!”
Wil je weten wie het is? Klik
Happy Birtday, David!
Update 10 januari 2016. Daar gaat hij dan naar de grote onbekende bestemming, mijn oude liefde. Nu zelf een starman, waiting in the sky. Dag David, dank voor alles moois.
Hartelijke groet,
Patricia Akkermans
Weet jij niet waar je heen wilt,maar je weet wel dat je het anders wilt? Ik ben gespecialiseerd in het omgaan met vragen en uitdagingen omtrent hoogsensitiviteit en alles wat daarbij komt kijken.
