Herfstblad
Iemand zei laatst dat loslaten het einde is van een proces. Dat vind ik mooi gezegd. Over het algemeen is het erg moeilijk voor mensen om iets los te laten als het nog niet klaar is om losgelaten te worden. Je ziet het als proces in de natuur duidelijk terug. In de herfst als de bladeren klaar zijn om losgelaten te worden, laten ze ook zo los van de tak. In de zomer moet je er flink aan trekken en gaat het niet soepel.
Ik maak het in mijn praktijk weleens mee. Iemand komt met een vraag of een probleem waar ze graag anders mee om zou willen gaan. Samen kijken en voelen we wat de gewenste situatie zou zijn en hoe daar te komen. Over het algemeen geeft dat het gewenste resultaat. Af en toe, echter, loopt het niet soepel. Ondanks alternatieven die gevonden zijn of onderzocht zijn, wil het niet lukken en wordt er in valkuilen gestapt die juist vermeden hadden willen worden.
Als dat gebeurt zit er vaak een obstakel in de weg in de vorm van een diepe overtuiging die de cliënt parten speelt en waar ze nog niet klaar mee is. Overtuigingen zijn hardnekkige (ondermijnende) gedachten over jezelf. Deze gedachten bestaan uit verinnerlijkte stemmen van belangrijke mensen en ervaringen in je leven. Ze bepalen mede je handelen omdat ze aan de basis daarvan liggen. Als je bijvoorbeeld hebt meegekregen van je ouders dat gevoeligheid een zwakte is, dan kan dat een overtuiging zijn geworden. Deze overtuiging beïnvloedt je handelen als volwassene.
Zelf kan ik me in eerste instantie vervelend voelen als de sessies niet het gewenste resultaat hebben. Ik wil graag het beste voor mijn cliënten en voel me voor een deel verantwoordelijk als het niet gaat zoals gehoopt.
Dan is het obstakel van de klant ook herkenbaar voor mezelf. Onder de vraag aan mezelf of ik iets anders had kunnen doen zit een stemmetje dat zegt dat ik misschien niet goed genoeg ben. Het is gelukkig geen overtuiging meer, maar wel een kortdurend moment van twijfel dat opspeelt. Zo gauw ik het stemmetje herken, kan ik het aankijken en weer loslaten. Dat kan omdat de overtuiging dat ik misschien niet goed genoeg ben een losse gedachte is geworden. Het is van een verinnerlijkte overtuiging, na ervaring en zelfonderzoek, een losse gedachte geworden die niet reeël is. Die gedachte hoort niet (meer) bij mij. Ik kan het loslaten.
Zo kan ik zien dat sommige vragen van cliënten een antwoord nodig hebben uit een diepere laag van hen zelf. Als dat een laag is die ze zelf nog niet herkennen of waar ze nog niet naar willen kijken, dan respecteer ik dat. Het proces heeft tijd nodig. Aan het einde daarvan gaat loslaten een stuk soepeler.
Als jij toe bent aan loslaten en je wilt daar ondersteuning bij, klik dan eens hier om te kijken of ik jou hierin iets te bieden heb.
Hartelijke groet,
Patricia Akkermans
www.dankh.nl
